Fietsdagboek 2009
(6 januari 2009) De sneeuwval van 5 januari 2009 heeft de fietspaden onberijdbaar gemaakt. De grote vrieskou is niet meteen een probleem, maar sneeuw en ijs op een fietspad zijn dat wel. En dus ben ik sinds gisteren tijdelijk een treingebruiker.
Dat zorgt voor leuke momenten... Gisterenochtend raakte ik aan de babbel met een Amerikaan en vergat ik bijna uit te stappen aan het station Meiser. Gisterenavond kwam ik een man tegen die me herkende (dat gebeurt...). De man kwam van een nieuwjaarsreceptie en verontschuldigde zich dat hij wat boven zijn theewater was. Enfin, geen probleem natuurlijk, zulke dingen kunnen gebeuren.
Hij vond het wel jammer dat zijn vrienden niet zouden geloven dat hij de weerman had ontmoet. Ik schrijf dus iets op een papiertje, als "bewijs". En dan bedenk ik dat ik sinds kort altijd een fototoestelletje bij heb, om de wolken en het weer te fotograferen. Bon, ik maak drie foto's en zeg tegen de man dat hij me een mailtje moet sturen, dan e-mail ik hem de foto's. En zo is het ook gebeurd.
(20 januari 2009) Ondertussen zijn we alweer ijverig aan het fietsen. De laatste dagen zijn de weergoden me wel niet gunstig gezind: veel regen en veel wind. Gisterenavond ben ik in puur zwembadweer terechtgekomen: de hele weg was één grote plas. De koude regen op mijn polsen (ik droeg geen handschoenen, fout) deed mijn gewrichten zowat bevriezen. Vanochtend was mijn fietshelm nog altijd kletsnat. In mijn fietstas stond nog altijd een plasje water.
(3 februari 2009)
Het is toch altijd hetzelfde liedje. Gisteren (goed voorspelde) sneeuw, waardoor ik genoodzaakt was met de trein naar het werk te gaan. Vandaag heb ik weer de fiets genomen... om vast te stellen dat er op de fietspaden nog altijd veel sneeuw en ijs ligt. De wegen voor koning auto zijn perfect berijdbaar. Ik ben er zeker van dat er vandaag veel fietsers (waaronder veel schoolkinderen) gevallen zijn.
Ondanks alle winterperikelen heb ik in januari 2009 toch nog 560 km gefietst.
(9 maart 2009)
Het was een lange, koude winter. Maar ik heb volgehouden. Nooit ziek geweest ondanks de kou en de neerslag. Ook al is het nog niet echt lente, je merkt wel aan het lengen van de dagen en aan het fluiten van de vogels dat er een nieuw seizoen aanbreekt.
Meteen zijn er ook veel extra wegwerkzaamheden. Langs de Lambermontlaan wordt een stuk van de tramlijn heraangelegd en dat veroorzaakt heel wat hinder. Vanochtend bemerkte ik ook werken in de Madridlaan (aan het Amerikaans theater). Het voordeel van de fiets is
dat je altijd kan stoppen om te vragen wat er aan de hand is. Wat blijkt? Men zal een fietspad aanleggen, een hele kilometer lang! Mijn fietstochten worden veiliger en veiliger ;-)
(9 april 2009)
Er wordt onderzocht of MP3-spelers voor voetgangers en fietsers wel verantwoord zijn. Ik vind dat heel erg betuttelend en discriminerend. Automobilisten
worden veel meer afgeschermd van buitengeluiden. Het zijn soms rijdende discobars. En toch is er geen mens die er aan zou denken om autoradio's te
verbieden.
Natuurlijk moet het volume van je MP3-speler niet maximaal staan (slecht voor je gehoor). Maar beweren dat een fietser door het lawaai van zijn MP3-speler
verstrooid is en slalomt tussen de slagbomen van een overweg... dat vind ik toch wel wat overdreven. Zelf beluister ik met plezier muziek op de fiets
(zowel klassiek,
modern als jazz) en dat zorgt nooit voor problemen. Als ik over de Brusselse ring fiets, wordt de muziek overstemd door het lawaai van de auto's.
Ik merk wel dat het volgen van een radiogesprek veel intensiever is: je moet je meer concentreren om het gesprek te volgen, en dan verslapt de aandacht
voor het verkeer. Maar MP3-spelers voor fietsers en voetgangers verbieden is echt een brug te ver.
Ik heb dit jaar al 2160 km gefietst. Het regenpercentage ligt voorlopig wel hoger dan de voorbije jaren, namelijk 14 procent.
(25 mei 2009)
Een groot deel van de Madridlaan (aan het Amerikaans theater) heeft ondertussen een fietspad gekregen, heerlijk breed en veilig. Een mens denkt dan dat
zo'n fietspad zal ingehuldigd worden. Vanochtend was het zover: vlak voorbij de Romeinse steenweg (langs de A12) was men bezig een aantal tentjes aan
het rechtzetten. Overal bordjes met "pers" op, bestelwagens zorgden voor de catering, kortom, het was heel druk.
En dus stop ik om te vragen of het fietspad op termijn nog zou worden doorgetrokken tot aan het kruispunt van Van Praet. En wat bleek? De inhuldiging was
helemaal niet voor het fietspad, maar voor een camerasysteem dat op de A12 was geïnstalleerd.
Dan hebben we eens goed nieuws van het fietsfront... en dan nog gaat koning auto lopen met alle aandacht.
Er staat ondertussen al 2860 km op mijn fiets-kilometerteller.
(30 juni 2009)
Prachtig fietsweer dezer dagen ... maar je moet wel zorgen voor een zonnecrème en voor voldoende water.
2009 is halverwege, dus ik heb even de statistieken bijgewerkt.
Ik heb in de eerste zes maanden van dit jaar 3800 km gefietst (woon-werkverkeer). Gedurende 9,8% van de tijd heb ik regen moeten trotseren. Iets meer dan
90% van mijn fietsuurtjes (en dat waren er nogal wat) verliepen dus droog.
De voorbije maanden ben ik nooit ziek geweest. Ik bespaarde (ruwe schatting) zo'n 1250 euro en ongeveer 500 kg koolstofdioxide. En jij?
(11 juli 2009)
Het is enorm motiverend om vast te stellen dat ook andere mensen begaan zijn met het milieu en de alternatieve mobiliteit. Fietsers eisen hun plaats op
in het verkeer. En we zijn met velen. Dat geeft echt een kick.
(11 augustus 2009)
Ik had de voorbije weken al gemerkt dat mijn fiets rare geluiden begon te produceren. Blijkt dat de ketting na al die kilometers helemaal
versleten is. Tijd voor een nieuwe!
De voorbije dagen heb ik gewerkt aan een nieuwe vormgeving voor mijn fietsstatistieken. Vanaf nu kan je continu mijn fietstochten volgen,
zien wanneer en vooral hoe lang het heeft geregend, hoeveel ritten droog zijn verlopen, hoeveel kilometer ik heb gefietst en hoeveel het grote fietstotaal
bedraagt.
En kijk ook eens op deze site als je zelf naar het werk wil fietsen.
(7 oktober 2009)
Wat was dat zeg! Zoals verwacht ben ik vanavond in fel noodweer terechtgekomen. Het was dus niet makkelijk op de fiets: watergladde wegen, zeer
onvoorzichtige chauffeurs, fietsers zonder verlichting en voetgangers zonder ogen in hun kop, ... maar tegelijkertijd heb ik op een vreemde manier ook
genoten van de rit. De regenkledij was bijna perfect. De fiets heeft geen krimp gegeven. Al mijn LEDlampjes zijn vrolijk blijven flikkeren. En ikzelf
heb nog nooit zoveel water gezien.
Thuis toch maar een douche genomen en dan genoten van de wegtrekkende donderwolken.
(26 oktober 2009)
Wintertijd... dat betekent dat ik 's avonds in het donker naar huis moet fietsen. Met al mijn LEDjes, mijn fietslamp op naafdynamo en fluovestje val ik op
in het verkeer. Maar toch moet je als fietser in de duisternis nog voorzichtiger zijn dan anders. Ik stel ook vast dat veel collega-fietsers zeer slecht
zichtbaar zijn. Dat is natuurlijk vragen om problemen.
Heel gevaarlijk zijn ook de joggers die op onverlichte wegen helemaal in het zwart gekleed hun sport beoefenen. Aan een lampje en een fluovestje
hebben ze absoluut nog niet gedacht.
De laatste drie km van mijn dagelijkse fietstocht gaan grotendeels over onverlichte veldwegen. Tot vorig jaar vermeed ik 's winters die wegen ,
maar dan moest ik
langs een verschikkelijk gevaarlijke smalle hoofdbaan vol putten, diepe grachten langs weerskanten en auto's die 70 km/h of harder gaan. Daarom
probeerde ik gisteren en vandaag toch maar het donkere veldwegen-alternatief. Het is nipt, maar als het droog is, gaat het. En het is veel rustiger. Ik denk dat ik
nog een extra
superLED-lampje ga kopen ;-)
(27 oktober 2009)
Ik hou van logisch redeneren. Neem bijvoorbeeld deze verkeersregel: van zodra de automobilist de auto verlaat en zich op de rijbaan of aan de rand
van de rijbaan ophoudt, moeten bestuurders een fluovestje aantrekken. Als automobilisten hun stalen ros verlaten, zijn ze immers niet meer veilig. Ze
zouden wel eens overhoop kunnen worden gereden en dat moet ten allen prijze worden vermeden.
Euh... hallo?!? Zijn fietsers soms geen mensen? Zijn ze minder waard dan automobilisten? Beschikken tweewielers over interne gloeilampen om zichtbaar te
zijn op de openbare weg?
Ik begrijp dit niet. Fluovestjes zouden VERPLICHT moeten worden voor fietsers.
En kom me niet vertellen dat zo'n fluovestje niet makkelijk kan worden opgeborgen. Het weegt twee keer niks. Je kan het zelfs opbergen in je jaszak. En
als je fietst, moet het aan.
... en ik heb ondertussen een extra superLED-lampje op mijn fietsstuur. Heerlijk.
(8 december 2009)
Een speciale dag vandaag. Vanochtend moet ik op een veldweg plots in de remmen. De hele veldweg blijkt
bezaaid met matrassen, bouwafval en vuilnis. In totaal twee hopen, elk ongeveer anderhalve meter hoog. Ik heb de voorbije jaren al heel wat zwerfvuil gezien
op de weg, maar dit slaat alles. De sluikstorters zijn ongelooflijk driest te werk gegaan. Gewoon dumpen op de weg: schande. Het heeft heel wat moeite
gekost om aan de andere kant van het vuilnis te geraken. Ik heb onmiddellijk naar de technische dienst van de gemeente gebeld.
Toen ik 's avonds terugkeerde, was de weg opnieuw vrij.
Maar ... net tevoren was ik wel gevallen. Ik fietste op het fietspad van de Kapellelaan (Meise). Een auto kwam vanuit een zijstraat (Rozenhoflaan) en stond
te ver op het fietspad. Ik moest dus uitwijken. Daardoor kon
ik niet loodrecht de stoeprand opfietsen. De weg lag er nat bij, dus slipte mijn voorwiel en ging ik tegen de vlakte. Languit. Resultaat: blauwe plekken
en een bebloede knie. Gelukkig had ik mijn fietshelm op, want ook mijn hoofd kwam onzacht op de klinkers terecht.
Mijn fiets was onbeschadigd. En al bij al viel de lichamelijke schade nog mee. Natuurlijk ben je op dat moment geschrokken en kwaad tegelijk. Enfin, niks
aan te doen. We zullen maar zeggen dat ik geluk heb gehad, ook al omdat mijn snelheid laag was. Morgen signaleer ik aan de gemeentediensten dat die
plek voor fietsers gevaarlijk is: te hoge borduur, en allerlei putten in de weg.
(19 december 2009)
Ik was goed op weg om ook dit jaar achtduizend fietskilometer bij elkaar te sprokkelen. Maar wat ik vreesde, is gebeurd. Op donderdag 17 december viel
er een pak sneeuw. Sneeuwchaos alom.
Twee dagen later zijn de meeste wegen opnieuw berijdbaar. Maar de fietspaden niet. Die liggen er nog allemaal bij als ijspaden, ver-schrik-ke-lijk
glad. Nu ben ik een verwoed fietser en soms een beetje zot, maar ik ben niet onnozel. Vandaag dus het openbaar vervoer genomen. Ik denk dat ik ook
volgende week aangewezen ben op de trein. Sinds ik mijn weddenschap met biketowork heb
afgesloten, zijn het mijn eerste fietsloze winterdagen.
Respect voor fietsende postbodes en iedereen die bij dit gure winterweer geen andere keus heeft.
(26 december 2009)
Noodgedwongen heb ik een hele week lang de fiets aan de kant moeten laten staan. Het openbaar vervoer was gelukkig een perfect alternatief. Wel is het zo
dat ik met de fiets bijna een uur vroeger thuis was...
Gelukkig is de sneeuw de laatste dagen weggesmolten. We haalden nog net een witte kerst uit de
brand, maar vanochtend was het eindelijk zover: opnieuw met de fiets naar het werk.
Ik had het natuurlijk moeten weten... terwijl de straten er bijna
perfect waren, leken veel fietspaden nog steeds op supergladde sneeuw- en ijspistes. De foto toont de toestand aan de Madridlaan, vlakbij de
Romeinse Steenweg. Levensgevaarlijk. Hier ben ik heel behoedzaam te voet doorgegaan. En gelukkig niet gevallen.
Terug naar vorig menu
Statistieken:
Online: 36
Vandaag: 868
Laatste week: 7.395
Pagina's: 40.717.980
sinds 15 aug 2010
