Interview

Kan je je even voorstellen?

Ik ben Frank Deboosere, VRT-weerman van 1987 tot 2023. Ik ben geboren in Mechelen in 1958. Mijn passie is sterrenkunde. Ik hou ook veel van muziek en speel vaak piano: van klassieke muziek, jazz tot evergreens. Ik heb ook een zwak voor computers, cijfers en multimedia. Mijn favoriete sport is fietsen.


Wat heb je gestudeerd?

Ik wilde astronoom worden, dus ik volgde Latijn-Wiskunde. Het ging allemaal heel vlot. Misschien zelfs te vlot, want op de universiteit moest ik dan wél studeren, maar dat was ik niet gewoon. Heel concreet ben ik tot in mijn eerste licentie natuurkunde geraakt. Later ben ik regent Nederlands-Engels-Geschiedenis geworden. Resultaat van alle studieperikelen is dat ik ook na mijn studies ben blijven studeren. Dat is trouwens erg belangrijk: je leert in feite je hele leven lang.

Specifieke studies om weerman te worden zijn er niet. Ik heb wel twee jaar les gekregen van Armand Pien. Maar het belangrijkste om het weer te kunnen presenteren, is je talen kennen en goed en verstaanbaar kunnen praten. Het is niet omdat je een ongelooflijk slimme professor bent, dat je daarom de weersverwachtingen goed en eenvoudig uitlegt. Ik kan het niet moeilijk uitleggen, want dan snap ik het zelf niet meer. Daarom probeer ik alles zo verstaanbaar mogelijk aan de mensen mee te delen.


Daar heb je zelfs een prijs voor gekregen.

Ja, de Wablieftprijs voor klare taal, in 1997. Als jongeman heb ik ook het "de Gruyterjuweel" voor declamatie gewonnen in Mechelen, mijn geboortestad. In 2015 werd het woord "ochtendgrijs", dat ik jaren geleden lanceerde in mijn weerberichten, opgenomen in de Dikke Van Dale. Sinds 2017 ben ik "Fellow van de Faculteit Wetenschappen KU Leuven". In 2017 kreeg ik ook het Ereteken van de Vlaamse Gemeenschap. In 2020 werd ik European Climate Pact Ambassador voor de EU, met als doel om de Europese Green Deal te promoten. In 2022 kreeg mijn podcast "Planeet Frank" een Belgian Podcast Award.


Je hebt ook boeken geschreven?

In 1996 schreef ik het boek "Weer en milieu". Het was allang duidelijk dat ons leefmilieu wordt beïnvloed door het weer. Je vindt het boek terug in vele Vlaamse bibliotheken. Ondertussen is er heel wat nieuwe informatie beschikbaar, maar "Weer en milieu" blijft toch interessante lectuur.
In 2008 heb ik een boek voor de jeugd geschreven, "Reis door het heelal". De opbrengst van dat boek ging volledig naar de popularisatie van wetenschap, meer bepaald naar volkssterrenwacht MIRA vzw in Grimbergen.
In 2009 heb ik een boek over het weer geschreven: "Meer weer, een heldere kijk op het weer".
In 2015 schreef ik samen met Philippe Mollet het boek "Kijk omhoog" (alles over sterren kijken en telescopen). Het boek is een standwaardwerk geworden, ondertussen al aan zijn vijfde druk.
In 2018 schreef Karel Sergen op basis van mijn weertaal een mooie dichtbundel "En de zon fietst door de hemel".


Voorspel je zelf het weer?

Het weerbericht is het resultaat van het werk van een heel team. Ik haal voor het VRT-weerbericht de informatie bij het K.M.I. in Ukkel: daar zitten de voorspellers. Ik ben maar één klein radertje van het geheel. Maar het is meer dan alleen maar presenteren: ik teken de kaarten zelf en dreun geen tekst af. Ik gebruik al meer dan twintig jaar geen autocue meer. Als een voorspelling de mist ingaat, dan ben ik meestal het eerste aanspreekpunt voor de pers. Vandaar dat veel mensen denken dat ik werk op het K.M.I.


Hoe ziet je dag eruit?

Telefoneren, het K.M.I., het internet, VRT. Daar maak ik de weerkaarten. Allerlei mail beantwoorden slorpt ook veel tijd op. Ik probeer dat tegenwoordig te automatiseren. Ik sta ook de pers te woord. Minstens eenmaal per dag update ik mijn Twitter-account, mijn Facebook-pagina. Ik ben ook actief op Instagram als meteofrank. In 2022 ben ik ook begonnen op Mastodon als @frankdeboosere.


Ik probeer iedereen zo veel mogelijk te helpen. Soms is dat niet makkelijk. Mensen lijken te vergeten dat mijn job weervoorspeller is. Ik krijg soms de gekste vragen...


Je krijgt wellicht veel foto's over het weer toegestuurd?

Inderdaad. Als je vandaag een weerfoto gemaakt hebt die goed de sfeer van de dag weergeeft, dan mag je die foto op Twitter, Instagram of Facebook plaatsen. Gebruik de hashtag #vrtweer. Meer info vind je hier. De beste foto's zullen we 's middags of 's avonds gebruiken in het weerbericht. We proberen iedereen aan bod te laten komen.


Repeteer je voor het weerbericht?

Voor de uitzending ga ik al eens voor de greenkey staan. Dat is een groen scherm dat wordt weggefilterd en vervangen door de computerbeelden. Ik kijk ook nog eens na of alle beelden in de juiste volgorde staan. Het grote voordeel om zonder autocue te presenteren, is dat je gemakkelijker op je pootjes kan vallen.

Het is al eens gebeurd dat ik te vroeg op het scherm kwam. Als het rode lichtje dan niet aanfloept, dan heb je zo'n gevoel van "ben ik nu in beeld of niet". Een ankerman van het nieuws heeft hetzelfde probleem. Als er eens iets misloopt, dan hebben wij het voor de meeste mensen altijd gedaan. We zijn nu eenmaal het uithangbord van het weer.


Is het weer een voltijdse bezigheid?

Ja, een tripeltijdse bezigheid en dat jaar in, jaar uit. Het weer stopt nooit. Zelfs God kon zeggen: “De zevende dag rust ik”. Maar nee hoor, zondag is er evengoed weer een weerbericht. Lang op vakantie gaan zit er dan ook niet in.

Ik moet altijd glimlachen als ik mediamensen hoor zeggen dat ze een heel druk seizoen hebben gehad met drie maanden aan een stuk opnames. En dan zijn ze dringend toe aan vakantie. Dat heb dat meer dan een kwarteeuw gedaan. Weekends, verjaardagen, er sterft iemand, er doet iemand zijn communie, weet ik veel wat allemaal. Het gaat allemaal door. Dan moet je wel een beetje getrouwd zijn met je hobby. Je moet een beetje zot zijn om het vol te houden.
Maar ik ben goed gek, dus ik heb er geen enkel probleem mee.


Vergelijk jij de look en de inhoud van je weerbericht met wat andere en buitenlandse zenders brengen?

Nauwelijks. Ik ga uit van mijn eigen sterkte. Ik ken niet alle weermannen op deze planeet, ik ga niet naar internationale bijeenkomsten van weermannen en analyseer de weerberichten van anderen niet. Geen tijd voor...


Waarom is je site zo sober?

Mijn site heb ik helemaal zelf gemaakt. Ik onderhoud hem ook zelf, op dagelijkse basis. En dan vind ik "inhoud" belangrijker dan "vorm".

Een heleboel sites zien er supergaaf uit met allerlei toeters en bellen. Maar als je op zoek bent naar inhoud, blijkt dat die blitse sites heel veel gebakken lucht verkopen, met heel veel nietszeggende foto's en zelfportretten en totaal zonder inhoud en dikwijls met irritante reclame. Bovendien hangt er aan die "coole" sites ook een prijskaartje om u tegen te zeggen.

Dan prefereer ik toch mijn site: sober, leesbaar en up-to-date. En overigens is mijn site echt niet zo oubollig: ik werk met php, met jQuery en Javascript. Alle filmpjes heb ik omgezet naar YouTube, zodat ze ook op Apple en Android te bekijken zijn. Veel grafieken zijn interactief. Toegegeven: weinig verpakking, maar wel veel inhoud.


Wat is je idee over de klimaatverandering?

Ik probeer daar een neutraal maar kritisch waarnemer in te zijn en als neutrale waarnemer het standpunt van het IPCC (Intergovernmental Panel on Climate Change) te volgen. Je kan er niet onderuit dat de toestand van de aarde niet rooskleurig is. We hebben maar één aarde en moeten er zorg voor dragen. Het voorzorgprincipe lijkt me zeer nuttig: denk na over de schade die je aanricht, want de volgende generaties zullen daar een zware prijs voor moeten betalen.


Waar vind ik informatie over de klimaatverandering?

Het KMI (Ukkel) heeft heel veel informatie.
De collega's van het KNMI in Nederland hebben een goede site die ik kan aanraden: https://knmi.nl/klimaat .
Het rapport van het IPCC is beschikbaar via www.ipcc.ch/.
Zelf maakte ik voor een hoorzitting van de commissie Leefmilieu in het Vlaams Parlement in 2007 dit verslag.
En op mijn eigen site vind je ook wel wat informatie.


Hoe kunnen we iedereen overtuigen dat de klimaatverwarming een wereldwijd probleem is, voor ons en vooral voor de volgende generaties?

De aarde warmt op, dat is zonneklaar. Vooral aan de Noordpool zijn de veranderingen duidelijk zichtbaar. Het zee-ijs van de noordpoolkap smelt weg in snel tempo. Het aantal warmterecords is veel groter dan het aantal kouderecords.

Maar voor veel mensen blijft het toch een ver-van-mijn-bedgebeuren. Iedereen komt mij in het voorjaar vragen wat voor zomer we zullen hebben. En dan willen ze natuurlijk een "goede" zomer, dat is: een warme en zonnige zomer. Als ik hen dan uitleg dat die hitte niet meteen leuk is en dat de klimaatverandering op de loer ligt, krijg ik hoongelach. Mensen willen blijkbaar hete zomers: ze denken enkel aan de terrasjes en gaan voorbij aan de ozonsmogproblemen en de ongemakken die langdurige hitte veroorzaakt bij oudere mensen.

Mijns inziens zijn er heel veel redenen om lief te zijn voor de aarde. Neem nu het probleem van het fijnstof. Die fijne stofdeeltjes veroorzaken heel wat schade en we kunnen er ons niet tegen beschermen. Iedereen kent in zijn omgeving wel mensen die last hebben van de luchtvervuiling. Het is geen toeval dat kinderen gevoeliger zijn aan de luchtwegen dan vroeger. Dat is een fenomeen dat iedereen kan vaststellen. Al ettelijke jaren kaart ik dit probleem aan in de media. Tot voor kort leek niemand te willen luisteren. Recent hebben anderen blijkbaar ook het fijnstof "ontdekt"...

Elk jaar sterven er in Vlaanderen duizenden Belgen te vroeg als gevolg van de luchtverontreiniging. In Nederland zou het jaarlijks gaan om 18.000 doden. Dat zijn cijfers die vele malen hoger liggen dan het jaarlijks aantal verkeersdoden. Waar wachten we op om dat probleem aan te pakken? Met dergelijke cijfers kan je veel beter de mensen wijzen op hun verantwoordelijkheid ten opzichte van het milieu.

We hebben in het verleden de natuur veel te veel uitgedaagd, door bijvoorbeeld te gaan wonen in natuurlijke overstromingsgebieden. Als we dan nog eens alles gaan betonneren en alle natuurlijke waterbuffersystemen vernietigen, is het in feite volstrekt normaal dat bij een stevige regenbui de laaggelegen gebieden onder water lopen. Dat heeft mijns inziens niet alleen te maken met "het regent meer dan vroeger", maar ook met "we houden geen rekening met de natuur".

Om een lang verhaal kort te maken: natuurlijk zijn er grenzen aan de groei. Natuurlijk moeten we op zoek naar nieuwe en propere energiebronnen. Natuurlijk kunnen we korte afstanden beter met de fiets doen. Natuurlijk moeten we zuinig zijn met energie. Natuurlijk moeten we onze eetgewoonten veranderen. We weten maar al te goed dat we op dit ogenblik te snel en te gretig leven, en dat onze levenswijze veel slachtoffers maakt.


Wat vind je van de Nobelprijs voor de Vrede die in 2007 ging naar Al Gore en het IPCC?

Met Al Gore wordt vooral de mediafiguur bejubeld, de man die in 2006 met zijn film ‘An inconvenient truth’ de wereld veroverde. In de film zitten een aantal fouten, zijn de zaken ietwat fors voorgesteld. Dat is natuurlijk typisch voor de media: een boodschap wordt heel dikwijls heel confronterend gebracht om maximaal te kunnen scoren. Met als gevaar dat achteraf een aantal beweringen moet worden herroepen.

Dat belet natuurlijk niet dat Al Gore duidelijk heeft aangegeven dat er grenzen zijn aan de groei. Al Gore doet mensen nadenken. Hij heeft het hele milieuprobleem op de politieke agenda geplaatst en dat is wel een prijs waard.

En niet vergeten dat de Nobelprijs voor de Natuurkunde van 2021 ging naar Syukuro Manabe, Klaus Hasselmann en Giorgio Parisi. Zij bestudeerden complexe natuurkundige systemen, zoals het weer en de klimaatverandering.


Geef je om het milieu?

Absoluut zeker. Jarenlang al probeer ik in de weerberichten duidelijk te maken dat we verantwoordelijk zijn voor ons milieu. Items als koolstofmonoxidevergiftiging (CO-vergiftiging), ozonsmog en schadelijke UV heb ik al sinds 1992 in het weerbericht geïntroduceerd. De media zijn pas jaren later gevolgd. Ook inzake de problematiek van de fijne stofdeeltjes speel ik een voortrekkersrol. En ook de klimaatverandering wil ik aankaarten bij de mensen.

Zelf probeer ik het goede voorbeeld te geven door de fiets te promoten. Ik deed tot 2019 jaarlijks tussen 10.000 km en 15.000 km woon-werkverkeer en vakantietochten met de fiets. Eerst was dat met een elektrische fiets, maar in maart 2006 schakelde ik over op een gewone fiets. Ondertussen heb ik al 148.000 fietskilometer in de benen. In het programma 'Man bijt hond' op VRT speelde ik indertijd met veel plezier het milieumanneke.

Maar als ik in de media suggereer dat 120 km/h een veel te hoge snelheid is die het milieu zwaar belast en ons verandert in echte "stresskiekens", krijg ik heel veel negatieve commentaar (zie ook rubriek mobiliteit van deze site). Ik vind dat allemaal erg vreemd. Sommige BV-collega's staan op de eerste rij om te roepen dat het niet goed gaat met de aarde... maar ze hebben wel een zware terreinwagen en dikwijls een zware voet. Ze maken jaarlijks verschillende (al dan niet gesponsorde) vliegtuigreizen naar zeer exotische locaties in andere werelddelen...

Geregeld krijg ik aanbiedingen van tv-programma's en NGO's om als "ambassadeur" andere landen te bezoeken: China, India, Mauritanië, Bolivia, Spitsbergen, Mozambique, Groenland... Ik heb dat altijd principieel geweigerd. Mijns inziens focussen dergelijke reizen te veel op het BV-persoontje. Je maakt een goede beurt in de media en je pikt een gratis reis mee naar een speciale bestemming. Dergelijke trips kosten handenvol geld en vervuilen het milieu.

Ik wil blijven proberen om te midden van alle rampscenario's en extreme berichten nog kritische en neutrale informatie te geven. De rapporten van het IPCC vormen daarbij de leidraad.


Waarom was jij niet op de klimaattop in Kopenhagen, Cancun, Durban, Parijs, Marrakech, Madrid, Sharm El-Sheikh...?

Heel eenvoudig: ik kon daar niets gaan doen. Ik heb het al dikwijls gezegd: God en klein Pierke gaan tegenwoordig naar een klimaattop. God moet daar absoluut zijn. Maar klein Pierke moet thuisblijven. En het goede voorbeeld geven.

Ik vind in dat verband de houding van de media nogal tweeslachtig. Voor en tijdens de top van Kopenhagen was er enorm veel belangstelling van de pers. Zowat iedereen ging, vloog of danste naar Kopenhagen. Maar toen de top een flop werd en Koning Winter in 2009/2010 en ook in december 2010 liet zien dat hij nog steeds voor sneeuwchaos kon zorgen, was de belangstelling voor de toestand van de klimaat opeens bijzaak geworden.

Het illustreert perfect de thesis dat de media zich veel te veel op sleeptouw laten nemen door de emoties van het moment. Voor een probleem als global change is zoiets dodelijk. Je moet de veranderingen in het klimaat zien over decennia. Focussen op individuele gebeurtenissen kan heel contraproductief werken...


Wat kunnen wij doen om de klimaatverandering te vertragen?

Een heleboel dingen!

           1) Schakel elektrische toestellen uit
           2) Ga eens op reis in eigen land
           3) Er is dikwijls een alternatief voor de stroomverslindende droogkast
           4) Wees zuinig met water
           5) Ontdooi geregeld de diepvriezer
           6) Vermijd het gebruik van airco
           7) Eet meer seizoensgroenten en fruit, en zeker niet te veel vlees
           8) Gebruik groene stroom
           9) Er zijn alternatieven voor de auto
           10) Toch een auto? Rij dan rustig en doe aan carpooling.
           11) Gebruik spaarlampen
           12) Zet de thermostaat een graadje lager
           13) Isoleer, isoleer en isoleer
           14) Neem de fiets
           15) Recycleer en reduceer
           16) Geef de voorkeur aan lokale producten

Als je deze klimaattips ter harte neemt, zal je elk jaar opnieuw duizenden euros besparen. Niet slecht toch?


Heeft het wel zin om de mensen zo uitgebreid te waarschuwen voor wat er met de aarde kan gebeuren?

Daar heb je een punt. Het komt erop aan om alles op de juiste manier te vertellen. Zwaaien met het vingertje helpt niet, en zeventien waarschuwingssymbolen loslaten op de weerkaarten, is al helemaal larie.

Het ministerie van Volksgezondheid vroeg me tijdens een hitteperiode een icoontje op de weerkaart te plaatsen dat zou aanduiden dat men voldoende moet drinken.
Ik heb dat geweigerd. Ik heb Volksgezondheid wel beloofd na elk weerpraatje een slok water te nemen wanneer de temperatuur boven de 30 graden ligt. Dat valt op en het heeft veel meer effect.


Iets helemaal anders... Waarom ben je zoveel bezig met 'Kom op tegen Kanker'?

BV's worden gevraagd voor allerlei pensenkermissen en feestelijke openingen, maar ik heb daar altijd heel weigerachtig tegenover gestaan. Natuurlijk is het een heel interessant grijs schnabbelcircuit, waarmee je veel geld kan verdienen. Maar ik vind dat ik dat niet mag doen.

Natuurlijk zijn er ook veel goede doelen. Maar... als je iets voor het goede doel doet, weet je niet of de bedoelingen volledig zuiver zijn. In het begin heb ik het een aantal keren moeten meemaken dat ik Pro Deo meewerkte aan een kleinschalige benefiet om achteraf vast te stellen dat de organisator zich liet betalen.

Daarom heb ik gekozen voor een organisatie die je kan vertrouwen en die een goede naam heeft bij het publiek. Een schitterende organisatie als Kom op tegen Kanker mag mijn bekendheid maximaal gebruiken om de medemens te helpen. Sinds 2003 ben ik campagneleider van Kom op tegen Kanker, pro deo uiteraard. Ik heb sindsdien al wonderlijke dingen meegemaakt en ongelooflijk veel solidariteit en liefde ervaren. In 2009 kreeg ik als campagneleider van Kom op tegen Kanker de Bosereprijs van de Vereniging voor Bos in Vlaanderen.

De opbrengsten van de campagnes gaan in stijgende lijn. Zelfs de coronacrisis van 2020 en 2021 hebben we heel goed kunnen opvangen door snel een digitale structuur uit te bouwen. Alle acties, giften en legaten zorgden in 2023 voor een recordbedrag van 47.802.000 euro.


Hoe ben je geïnteresseerd geraakt in sterrenkunde?

Ik ben zelf naar boven beginnen te kijken als gevolg van een heel romantisch onderonsje, mét een sterrenhemel. Van toen af aan ben ik veel beginnen te lezen over astronomie. Later stichtte ik in Mechelen een jongerengroepering die zich met sterrenkunde bezigheid: JVS-Pallas. We hebben schitterende tijden beleefd. JVS-Pallas was een baanbrekende groep jonge amateur-astronomen. In 1987 kreeg ik de Galileiprijs van de Vereniging voor Sterrenkunde voor alle Pallaswerk. In 1994 presenteerde ik een grote VRT-documentaire over Mercator.

Het leuke aan sterrenkunde is dat je wordt teruggeworpen op jezelf. Je wordt heel klein en leert alles relativeren. Daardoor begin je meer over jezelf na te denken. Wij en onze problemen zijn zo klein terwijl de sterren zo gróót zijn.

Maar het is niet alleen een confrontatie met jezelf, want tegelijk ervaar je dat iedereen, net zoals jij, vol verbazing met je meekijkt. Sterrenkunde zorgt ervoor dat als het donker wordt, alle kleuren ook mee wegvallen: blank en zwart, rood en bruin kijken allemaal vol bewondering samen naar boven. In de geschiedenis hebben alle culturen naar de hemel gekeken. De Arabieren hebben bijvoorbeeld namen gegeven aan de sterren. Wij gebruiken nu nog de Arabische namen.

Je leert dus niet alleen relativeren maar ook met anderen omgaan. Dat vind ik een fijne ervaring, vooral als de hobby kan uitgroeien tot een levensattitude. Ik ben trouwens erg fier dat de Koninklijke Sterrenwacht van België me in 2009 heeft gevraagd om ambassadeur te zijn van het Internationale jaar van de Sterrenkunde (IYA09).


Heb je nog tijd om zelf te kijken naar de hemel?

Dat is fel verminderd en mijn hernia maakt het er ook niet gemakkelijker op. Als jonge volwassene heb ik een hernia gehad, waarvan ik genezen ben. Ik heb echter een nieuwe hernia, weliswaar onder controle, maar een van de vreemde dingen is dat ik niet langer dan een minuut naar boven kan kijken, anders is er morgen geen weerbericht. Ik heb al gezegd dat als ze me begraven, ze een venstertje moeten voorzien zodat ik naar de sterren kan kijken! (lach)

Er bestaan natuurlijk zenitprisma's (waardoor je onder een hoek van 90° kan kijken zodat je je hoofd niet te veel moet draaien), maar in de praktijk is dit niet doenbaar. Ik had verschillende telescopen, ook al heb ik er volgens sommigen niet meer dan twee nodig, één per oog (lach). Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan en er staat opnieuw een telescoopje in de huiskamer. Wist je trouwens dat een verrekijker een heel goede telescoop is?

Ik ben al meer dan 40 jaar ook actief lid van volkssterrenwacht MIRA in Grimbergen. Daar staan fantastische telescopen waarmee ik naar de zon, de maan, de planeten en de sterren kan kijken. Het mooie van zo'n volkssterrenwacht is trouwens dat iedereen daar welkom is. Ik kan je de volkssterrenwacht van harte aanraden. Een bezoekje aan de volkssterrenwacht is een schitterende belevenis.


Zou je zelf ruimtevaarder willen worden?

Natuurlijk! Ik zou echt heel graag eens een ruimtetrip maken. Als je loskomt van de aarde en er gewoon rond kan cirkelen en je ziet de aarde met z’n frêle kleuren in het pikzwart van het heelal, dat is echt magnifiek. Op zo’n moment denk je niet meer na over je woonplaats, over Vlaanderen, België of zelfs Europa. Op zo’n moment ben je echt wereldburger. Bovendien wil ik dolgraag eens voelen hoe het is om gewichtloos te zijn!


Wat zou je dan willen bezoeken? Waarom?

Ik wil overal naartoe! Echt overal. Star Trek achterna, reizen door de ruimte. Maar je hoeft niet ver weg te gaan om mooie plekken te zien. Je hoeft daarvoor geen spaceshuttle te nemen, zelfs geen vliegtuig. Gewoon met je fiets kan je al fantastische plekken ontdekken en heel mooie dingen zien. En dat doe ik dan ook.


Hoe oud zijn je kinderen?

De tweeling Elke en Maarten is 35, Tom 33 en Dieter 23 jaar. De drie oudste kinderen staan al lang op eigen benen. We hebben onze kinderen altijd uit de pers gehouden.

De pers legt graag heel het leven van bekende Vlamingen bloot. Veel collega's vinden dat niet erg. Mijn vrouw en ik hebben afgesproken dat privéleven privé is . De pers mag alles vragen over het weer en de wetenschap, maar de voordeur bij ons thuis is de grens. De Vlaamse media respecteren dat.

De hoofdredacteur van een populair weekblad verwoordde het ooit zo: "Frank Deboosere heeft te weinig star quality om ooit op de voorpagina te staan". De man heeft gelijk. Ik krijg soms aanbiedingen van tijdschriften om samen met vrouw en kinderen én een fotograaf een snoepreisje te maken naar een leuke bestemming. Ik heb dat altijd geweigerd. Anderen niet... Maar het resultaat is wel dat je weinig star quality hebt. Ach ja...

Ik word ook geregeld benaderd om commerciële reclame te maken. Maar natuurlijk zeg ik altijd nee. Nooit zal ik toestemming geven om een gesprek van publicitaire aard uit te zenden als (verkapte) reclame. Dat lijkt me logisch.


Vind je dat er voldoende aandacht wordt besteed aan sterrenkunde en wetenschap in de media?

Het mag meer zijn... Het spijtige is dat er zowel in de elektronische als de geschreven media nauwelijks nog wetenschapsjournalisten zijn. Dan heb ik liever dat ze er niet over berichten, in plaats van drakenberichten te moeten lezen.

Ik ben 36 jaar weerman geweest, dus ik kreeg wel eens de kans om mijn eigen ding te doen. Het weerbericht was een mooi uithangbord voor wetenschap, ruimtevaart en astronomie.


Heb je politieke ambities?

Ik heb geen politieke kleur. Maar ik zou nooit in zee willen gaan met ondemocratische partijen. In alle partijen kom ik gedreven mensen tegen. Politiek is iets dat dicht bij de mensen staat. Politiek is iets fantastisch. En zolang het democratische beginsel er is, speel ik mee. Mijn eigen rol, langs de zijlijn weliswaar. De rol van het promoten van de broze democratie.


Je vertelde al over de liefde voor muziek...

Wel, ik heb van mijn ouders de liefde voor klassieke muziek geërfd. Later zijn daar allerlei andere muzieksoorten bij gekomen. Ik had ook het geluk om notenleer te mogen volgen, en daarna harmonie (= het uitschrijven van begeleidingen) en piano. In 2000 ben ik opnieuw gaan studeren, en in 2003 heb ik mijn pianostudies aan de muziekschool van Londerzeel beëindigd.

Let wel: ik ben zeker geen goed pianist. Maar ik amuseer me en speel zowel klassiek als evergreens en ragtime en nog veel meer. In 1994, 1995, 1998 en 2018 bracht ik telkens samen met enkele andere componisten een cd op de markt: Ambient Nation 1, Ambient Nation 2, Ambient Nation Explorer en Ambient Nation 5. Daarop allemaal "ambient" muziek à la Brian Eno en Kraftwerk (maar dan veel minder goed). Ik heb al wat mensen mogen begeleiden op piano, o.a. Bart Herman, Günther Neefs, Dani Klein en Johan Verminnnen. De films die ik monteer voor volkssterrenwacht MIRA, sonoriseer ik ook altijd met eigen composities. Ik maak ook graag muziekarrangementen. Ik ga geregeld piano spelen voor mensen met dementie. Meer info vind je hier en hier.


Waar kan ik meer over sterrenkunde te weten komen?

De Vereniging voor Sterrenkunde (VVS) en het jongerenonderdeel, de jongerenvereniging voor sterrenkunde (JVS), zijn schitterende organisaties.
Bibliotheken en het internet bieden ook veel informatie aan. Dat in combinatie met de volkssterrenwachten waarvan er één per provincie is (in West-Vlaanderen zelfs twee), maakt dat sterrenkunde heel veel mensen kan boeien. In Wallonië hebben ze dat systeem van volkssterrenwachten niet.


Maar in Wallonië is er minder lichtvervuiling.

Ja, dat klopt, wij hebben hier ongelooflijk veel last van nodeloos licht. Niet dat we voor een donkere toekomst zijn, maar als alle licht naar beneden wordt gericht en de plaatsen belicht die je moet verlichten, dan zou er al heel wat minder lichtvervuiling zijn. Het spijtige is dat heel wat lichtkappen slecht gericht zijn, en dus meer de hémel dan de weg verlichten. Gevolg: als je een satellietfoto van de wereld maakt bij nacht, zie je een grote witgele vlek op het plaatsje waar België ligt. Als Vlaamse amateurs eens naar de Melkweg willen kijken, dan moeten ze vluchten naar de Westhoek, Limburg of verder naar de Alpen.

Veel mensen denken dat het veiliger is als ze alles verlichten maar een recent tegenvoorbeeld is Denemarken, waar men veel op lichtvervuiling let. Denemarken is dus een donker land en wat blijkt? Er zijn drie keer minder verkeersdoden dan in België. In Frankrijk, waar enkel de op- en afritten worden verlicht, zijn er veel minder verkeersdoden. Wij creëren een vals gevoel van veiligheid. We moeten gewoon aanvaarden dat donkerte een natuurlijke vijand is en dat we dat niet kunnen verhelpen met lichtjes. We moeten ons gewoon aanpassen.


Als je het in het land voor het zeggen had, wat is dan het eerste dat je zou veranderen?

Goh, nu overval je mij. Ik zou proberen om de mensen veel solidairder te maken. We hebben het heus niet zo slecht. En als ik minister zou zijn, zou ik zelf het goede voorbeeld geven! Ik zou niet in een dikke bak rondrijden. Absoluut niet. Onder de mensen staan, ik bedoel letterlijk en figuurlijk, zodat je met iedereen contact hebt. Het eerste dat ik zou doen is dan misschien wel de mensen meer laten zingen en meer met muziek laten bezig zijn. De longen zouden wijder opengaan en we zouden ons veel meer amuseren. Zingen en met muziek bezig zijn, da's een heel fijne uitlaatklep en bovendien verzacht muziek de zeden.


Na 36 jaar ben je nu met pensioen. Ga je op je lauweren rusten?

Toch niet. OK, het wordt nu minder druk. Maar ik blijf weerman voor de krant (Het Nieuwsblad). Ik blijf lezingen geven. Ik blijf Europees klimaatambassadeur. Ik blijf actief op de sociale media. Ik blijf vrijwilliger voor Kom op tegen Kanker. Ik blijf piano spelen.

En vooral: ik blijf positief.


Terug naar de vragenrubriek

Statistieken:
Online: 20
Vandaag: 313
Laatste week: 7.262
Pagina's: 40.716.767
sinds 15 aug 2010