Fietsdagboek 2011


(31 december 2011)            In de miezerige motregen heb ik dit jaar mijn laatste fietstocht naar het werk gedaan. Ik fietste in het jaar 2011 een totaal van 6700 kilometer. Mijn heup en mijn rug waren me niet altijd gunstig gezind... maar ik heb (voorzichtig) doorgezet. Fietsen is heerlijk en verslavend.




(10 december 2011)            Voor het Radio 2-programma "En nu serieus" gaan we geregeld op locatie. Meestal is dat ver weg en moet ik er met de auto naar toe. Maar vandaag ging het live-programma vanuit de gevangenis van Leuven Centraal. Een ideale gelegenheid om nog eens een langere fietstocht te maken.

Het was natuurlijk wel bang afwachten hoe het weer zou zijn. Want de week tevoren was ik in verschrikkelijk snertweer naar het Vlaams Parlement gefietst voor de uitzending aldaar. Gelukkig hadden onze volksvertegenwoordigers een fatsoenlijke kleedkamer... In de Leuvense gevangenis zouden de ontvangstmogelijkheden waarschijnlijk wat minder zijn, en dus was het hopen op droog weer.

En de weergoden waren me gunstig gezind. Ik vertrok om 5.45 uur 's ochtends onder een parelende sterrenhemel met het licht van de Volle Maan als leuk extraatje. Eerst naar Mechelen en dan de Leuvensesteenweg (N26) volgen. Niet meteen de meest fijne weg, maar het alternatief (langs de Leuvense Vaart) was pikdonker en dus té gevaarlijk. Enfin, het fietspad was meestal in goede staat. Ik deed welgeteld 2 uur over de afstand van 37 km, voor mij een heel goed gemiddelde.

De uitzending vanuit de gevangenis was heel speciaal. Veiligheid alom, metaaldetector, GSM afgeven, maar ook intense babbels met gevangenen en cipiers. Een wonderlijke wereld. Maar de tijd stond natuurlijk niet stil: om 9.15 uur vertrok ik richting Brussel, want 's middags had ik TV-weer. De fietsweg Leuven-Brussel had ik nog nooit afgelegd. Verloren rijden was geen optie. Daarom koos ik voor de Brusselse Steenweg (N2): die komt uiteindelijk uit vlakbij VRT.

Ik had het moeten weten natuurlijk... de N2 is niet gemaakt voor fietsers. Het eerste stuk (tot Nossegem) heb je nog min of meer een eigen fietspad - en flink wat hellingen. Maar daarna gooien ze je gewoon op de weg. Zeker in Zaventem is het levensgevaarlijk voor tweewielers. Met de wind op kop deed ik over de 25 km maar liefst een uur en drie kwartier.

Er bestaan veel betere alternatieven. Dat ga ik in de toekomst zeker eens uitproberen!

's Avonds thuis met een totaal van 85 km in de benen een lekker biertje gedronken ;-) Fietsen is zalig, ook in de decemberse duisternis, ook als het buiten koud is.




(5 december 2011)            Het moest er ooit van komen... Vanavond ben ik mét een fietstas vertrokken op het werk, en thuisgekomen zonder fietstas.

Na drie kilometer fietsen ontdekte is dat mijn fietstas verdwenen was. Ik ben nog helemaal teruggereden tot aan VRT, maar tevergeefs. Het ding was opgeslokt in de duisternis.

Natuurlijk was het mijn eigen schuld. Het ging om een dubbele fietstas die op de bagagedrager wordt gezet en vervolgens wordt vastgeklikt. In het verleden ben ik al enkele keren vergeten om vast te klikken, waardoor de fietstas tijdens de rit met veel lawaai op de weg knalde.

Dit keer heb ik niks gehoord.

En dus ben ik een paar waterdichte botjes kwijt, een fietsbroek, een paar reserve-handschoenen, twee handdoeken, ondergoed, een zakdoek, een sjaaltje, een trui, een brillenkas en een farde met wat wit papier.

Ik had gehoopt dat we thuis nog een reserve-fietsbroek hadden. Nee dus. En dus kan ik morgen niet met de fiets gaan werken (krachtige vloek), want ik zal een fietsbroek nodig hebben. Enfin, niks aan te doen. Morgen probeer ik een fietsbroek te vinden zodat ik woensdag opnieuw de regen kan trotseren.

NASCHRIFT: de volgende dag natuurlijk toch met de fiets gaan werken, en tijdens de middagpauze naar een fietswinkel gespurt voor een fietsbroek. Laat de regen maar komen ;-)





(29 november 2011)            Vanochtend helder maar koud weer, met een stralende laagstaande zon. Op mijn fiets is het heerlijk genieten van prachtige landschappen.


Mijn schaduw valt lang over de velden. En plots merk ik iets speciaals aan mijn schaduw. Rond mijn hoofd is er een heldere plek, een soort aureool. Ik lijk wel een heilige op een schilderij.

Snel stoppen dus en fotograferen. Dit is een prachtig voorbeeld van "heiligenschijn". Heiligenschijn ontstaat als kleine dauwdruppels, die bijvoorbeeld op gras zitten 's morgens vroeg, zonlicht bundelen als een lens Op die manier verlichten ze het gras erachter en eronder. Nu wordt zonlicht iets beter weerkaatst recht naar de waarnemer toe: de zogenaamde Mie-verstrooiing bij grotere deeltjes. En dat zorgt er voor dat iedereen zijn eigen aureool ziet. Als je beweegt, gaat je aureool mee met je schaduw. Wonderlijk!

Een soortgelijk fenomeen is de glorie.





(14 november 2011)            Kruispunt Reyerslaan-Leuvensesteenweg in Brussel. Hier stap ik altijd te voet voorbij, fiets aan de hand.

Al enkele maanden is men hier werken aan het uitvoeren. En dat verloopt soms nogal chaotisch. Voetgangers hebben dezer dagen de keuze tussen de pest en de cholera. Ofwel val je in een put (meer dan een halve meter diep), ofwel moet je de moordende rijbaan op. Dit is een levensgevaarlijke toestand.


Hier passeren dagelijks heel veel voetgangers. Ook moeders met kinderwagens en oudere mensen die moeilijk te been zijn.






Verderop trouwens nog meer voetgangerproblemen. Er staat een groot verkeersbord op een hoogte van anderhalve meter. Als je je niet bukt, zie je sterretjes. En niet vergeten tegelijk ook je voeten op te heffen, want anders strompel je over de borduur.





(18 oktober 2011)            Vanochtend in de regen naar het werk gefietst. En dat viel best mee. Ik heb immers een goede regenjas gekocht waar de regendruppels mooi op parelen. Goed schudden en de regen is weg. In combinatie met een regenbroek en rubberlaarzen heb ik genoten van een droge fietstocht.

Toen ik de ellendige regenfiles zag op de A12 en op de Brusselse Ring, wist ik zeker dat fietsen gezond is voor hoofd en ledematen. Hier op het werk waren er veel mensen die uuuuren hadden vastgezeten in de file. ;-)





(3 oktober 2011)            De fantastische nazomer is natuurlijk heerlijk voor fietsers.



Vanochtend zat de Van Praetlaan potdicht. En dus was het voor fietsers fantastisch genieten. Ik heb heel wat jaloerse blikken in mijn rug gevoeld toen ik op dit leuke fietspad de file rechts liet liggen. ;-)





(22 september 2011)            Het is de week van de mobiliteit. Al maandenlang droomde ik van een grote fietstocht, maar het was een zeer drukke zomer. Vandaag is het dan eindelijk gelukt: een trip van ongeveer 100 km.

Ik had alles heel goed voorbereid via de site www.fietsnet.be. Daar kan je een tocht helemaal uitstippelen. Je noteert gewoon de nummers van het fietsnetwerk. Voor alle zekerheid had ik enkele kaarten uitgeprint. Nog meer kaarten stonden op mijn netbook, die ik ook heb meegenomen.

Het begint met heerlijk fietsen langs het Zeekanaal Brussel-Willebroek en de Schelde. In Ruisbroek rij ik even de foute kant op - bordje niet gezien.

In Temse is bordje 99 verdwenen. Dan maar algemene bordjes naar Sint-Niklaas volgen, langs de hoofdweg. En op een bepaald moment mag je als fietser niet meer verder. Met andere woorden, vanuit Temse raak je als fietser niet in Sint-Niklaas. Er is nog werk aan de alternatieve mobiliteitswinkel...

Uiteindelijk raak ik terug op een genummerde fietsroute. Die voert mij langs Waasmunster, over de prachtige Mirabrug, langs de schilderachtige Durme, dwars door het mooie Hamme naar Dendermonde. In restaurant "Het vaderland" een heerlijke lunch (soep, biefstuk met frietjes en koffie) voor 12,5 euro. Net als ik binnenzit, valt er gedurende vijf minuten een stevige regenbui - ik heb veel geluk!

Dan richting Aalst, maar plots stopt het fietspad aan de Tragel in Dendermonde. Hermetisch afgesloten. Wat nu?

Net op dat ogenblik komt langs de andere kant van het hek een fietser. Hij legt me uit hoe ik moet omrijden en even later fietsen we samen gezellig babbelend naar Aalst. Mijn fietsgezel heet Leo. Hij zal me gezelschap houden tot in Baardegem, waar we onze dorst gaan lessen in een café.

Leo legt me uit dat zijn vrouw nooit zal geloven dat hij met de weerman heeft gefietst. Dus maken we een foto. ;-)

's Avonds kom ik moe maar voldaan thuis. Het is een schitterende fietstocht geweest die smaakt naar nog. Vlaanderen is een heerlijk fietsland - maar sommige genummerde bordjes ontbreken nog. En het is niet nodig om een netbook mee te sleuren ;-)

















(18 september 2011)            Vandaag was het op veel plaatsen autoloze zondag. Ook in Brussel. Het was dus hét moment om heerlijk de Van Praet-tunnel in te duiken... Ik heb in het terugkomen van VRT zelfs een stukje A12 gepleegd.

Opvallend (zoals alle jaren) was wel het gebrek aan respect voor de rode lichten. Meer dan de helft van de fietsers lapten die rode lichten vrolijk aan hun laars. En dat vind ik niet kunnen. Het is niet omdat je de koning van de weg bent, dat je plots wegpiraat moet spelen.

Ik heb minder fietsers gezien dan de vorige jaren. In tegenstelling tot de vorige edities was dit dan ook niet meteen een mooie herfstdag. In Ukkel viel 5 mm neerslag. De maximumtemperatuur bedroeg 15.1 graden. Dat is vijf graden onder het langjarig gemiddelde.





(5 september 2011)            Als woon-werkverkeer-fietser ben je voortdurend op zoek naar alternatieve wegen, nieuwe manieren om rode lichten te omzeilen, slalomprocedures om een bepaalde reeks putten in de weg te ontwijken, aftelrijmpjes om als eerste te kunnen vertrekken als het licht op groen springt, enzovoort enzovoort. Het klinkt misschien onnozel, maar op de fiets heb je heerlijk veel tijd.

En op een zot moment durf ik wel eens een andere weg te nemen in de hoop dat die mij geluk brengt. Vanavond stond er een stevige zuidwester en ik weet dat ik dan langs het zeekanaal Bussel-Willebroek hoge snelheden kan halen.


Zo gezegd, zo gedaan. In het begin was het inderdaad heerlijk. Fietsen langs het kanaal wil zeggen dat er geen nijdige hellingen zijn. En het fietspad is er recent vernieuwd. Zalig dus...

... tot ik aan de Budabrug in Neder-over-Heembeek kwam. Daar was de weg langs het kanaal gewoon afgesloten, ik vermoed voor saneringswerken. Enfin, niet getreurd, dan maar de brug over en langs de andere kant van het kanaal verder fietsen. Maar die weg verlaat al gauw het kanaal en stuurt je langs de drukke Schaarbeeklei. Daar had ik geen zin in.

Dus ben ik het kanaal blijven volgen. Dat ging wonderwel. Het fietspad begon wat vreemd te doen, met onkruid en vreemde asverschuivingen, maar fietsbaar. Ik fietste onder de brug van Vilvoorde door en besloot gewoon verder de oever te volgen.

Dat was een fout idee.

Het "fietspad" raakte vol putten. Dan kwamen de keitjes, de steentjes, en na twee kilometer een groot, onoverkomelijk hek. En dus zat er niks anders op dan (met felle tegenwind) terug te rijden. Ik ontdekte nog een godvergeten brug over de Zenne, maar die brug stond daar echt niks te doen. Uiteindelijk heb ik in Vilvoorde de brug over het kanaal genomen.


In totaal heb ik 28 km gefietst in plaats van de normale 22 km.

Maar het was een fijne trip ;-)





(29 augustus 2011)            Regen of geen regen, ik heb de voorbije weken heel wat fietskilometers afgelegd van en naar het werk. Af en toe was het meer zwemmen dan fietsen... maar met een goed regenpak, regenbroek en rubberlaarzen lukte het aardig.

Van de files op de Brusselse Ring en de werken op het viaduct van Vilvoorde heb ik dus geen last gehad.

Vanochtend was ik tien minuutjes onderweg toen op een afstand van ongeveer 50 meter een groot dier gracieus over de weg liep en met grote soepele sprongen in het maïsveld verdween. Ik was te verbouwereerd om mijn fototoestel te grijpen.

Op verkeersborden zie je soms waarschuwingen staan voor overstekend wild. Ik dacht dan altijd: "Is dat echt wel nodig? Overstekend wild vlakbij Brussel?" Het antwoord is dus een volmondig JA. Nog nooit heb ik een ree zo elegant zien huppelen!


Even later kwam ik de andere kant van Brussel tegen: matrassen gedumpt op het fietspad. Hoe is het mogelijk.


Ik heb dit jaar al zo'n 4000 kilometer gefietst. Mijn heup blijft wat moeilijk doen, maar als ik niets forceer, lukt het best. En bewegen is sowieso beter dan stilzitten!






(15 juli 2011)            Goed nieuws van het fietsfront!

Sinds enkele dagen is mijn fietstocht naar het werk een stuk veiliger geworden. Er is wel één probleem: je moet eerst de A12 oversteken om van het fietspad te kunnen genieten...





(8 juni 2011)            Op mijn fietstochten naar en van het werk kom ik soms straffe situaties tegen. Nu heb ik als verwoed fotograaf altijd een fototoestel bij. Soms kan ik het niet laten om de verkeersovertreding op de gevoelige plaat vast te leggen ;-)









Het fietspad langs de Lambermontlaan in Brussel is al gevaarlijk omdat het geregeld de weg op slingert. Maar soms hebben mensen de neiging om het nog extra moeilijk te maken. Dan parkeren ze hun auto dwars over het fietspad.











Vlakbij het werk moet ik het laatste stukje te voet afleggen, want met de fiets geraak ik er niet. En dan staat er een grote bestelwagen in de weg. Gewone voetgangers kunnen nog net door, maar mensen met een fiets (of een kinderwagen) moeten dus de straat op, het aanstormende verkeer tegemoet. Probeer maar eens...

Let wel: het gaat hier niet om momentopnamen. Ik blijf altijd even staan om te zien of de chauffeur niet in de buurt is. Pas als ik zie dat ook andere zwakke weggebruikers hinder ondervinden van de overtreding, grijp ik "klikgewijs" in.




(31 mei 2011)            Het uitzonderlijk zonnige en droge weer kon natuurlijk niet blijven duren. Vanochtend op de fiets goed nat geworden van de malse regen. Je hoorde de natuur water drinken.

Op de Brusselse Ring was het aanschuiven. Dan toch liever de fiets: het duurt misschien iets langer, maar je weet perfect hoe laat je op je werk zal aankomen. En het geluid van regendruppels op de regenjas is heel speciaal.

OK, na verloop van tijd wordt je sowieso nat. Maar ik hou aan de regenrit van vanochtend een heel goed gevoel over. Of had dat ook te maken met het feit dat ik de wind in de rug had?





(16 mei 2011)            Het blijft fantastisch fietsweer. Er zijn dezer dagen mooie fietsinitiatieven: met belgerinkel naar de winkel en Ring In van Bike to Work. Het is absoluut nodig om meer mensen op de fiets te krijgen.

Het leuke Radio 2-programma "Inspecteur Decaluwé" vroeg me om mee te doen aan een item over fietshelmen. Wat ik al vreesde, bleek dus te kloppen: mijn fietshelm was dringend aan vervanging toe. Ik heb meteen een nieuw exemplaar gekocht. Voor 25 euro zijn mijn hersenen weer beschermd en val ik in het verkeer op met een knalrode helm.

Ik heb ondertussen al meer dan tweeduizend kilometer gefietst.





(13 april 2011)            Sinds enkele dagen zijn er grote werken in de dorpskern van Nieuwenrode, een dorp waar ik normaal passeer. Dat gaat dus tijdelijk niet meer... en dus was het zoeken naar een alternatief.

Niet zo voor de hand liggend, zo bleek. Want een omweg betekent sowieso meer kilometers. Sommige omwegen zagen er op het eerste zicht knap uit, maar bleken in de praktijk levensgevaarlijk omwille van het moordende verkeer en het gebrek aan fietspaden.

Andere alternatieven zadelden me op met veel meer steile hellingen. Of schotelden me veldwegen met putten voor.

Uiteindelijk heb ik een prachtige binnenweg gevonden, die me leidt langs het prachtige dorp Sint-Brixius-Rode. Het is een stukje van de Eddy Merckx-fietsroute. Een aanrader!





(30 maart 2011)            Het is een heerlijke fietsmaand geweest, met heel veel zonneschijn. Vandaag kwam daar een einde aan... met enkele fikse buien. Lang geleden dat ik op de fiets nog regen heb moeten trotseren. Gelukkig heb ik goede regenkledij.

In regenweer moet je wel altijd extra voorzichtig zijn. Op de terugweg van VRT naar huis staat er een kleine bestelwagen op het (met wegmarkeringen aangebrachte) fietspad. Die auto begint plots achteruit te rijden. Ik stop. Ik bel. Ik roep. Ik tier. Niks helpt. De auto raakt mijn voorwiel. Ik krabbel achteruit en gooi me naar links. De bestelwagen rijdt nu vrolijk een parkeerplaats op. Mijn fietstas strijkt langs de zijkant.

Dan pas heeft de chauffeur door dat er een fietser is. Met een geel fluojasje en voorzien van knipperende LEDlampjes val ik blijkbaar nog niet voldoende op. Ik vloek krachtig. De chauffeur draait zijn raampje open en roept "dat hij het niet expres deed".

Dat zou er nog aan mankeren. Dan was het moord. Gvd...





(1 maart 2011)            Ik heb voorzichtig terug de draad opgepakt. De voorbije maand heb ik al aardig wat fietstochten naar het werk gedaan. De teller staat nu op 720 km.

Dat is minder dan de voorbije maanden. Maar ik wil niks overbelasten. Luisteren naar je eigen lichaam is belangrijk. Overdaad schaadt, zeker als je de 50 voorbij bent. Anderen voelen zich misschien nog 20 jaar, maar ik merk toch dat ik rekening moet houden met mijn leeftijd.

Ik mag me dus niet laten opjutten door supersporters en ex-atleten. Rustig werken aan de conditie, genieten en niks forceren. Een delicate balans. Maar de moeite waard om na te streven ;-)





(25 januari 2011)            In mijn fietsdagboek van 2010 kon je lezen hoe mijn fiets geleidelijk aan veranderde in een stugge machine waarop het hard trappen was.

Sinds gisteren rij ik met een nieuwe fiets. Een stuk lichter (16 kg i.p.v. 20 kg), geen naafdynamo meer en vooral, gesmeerd en ge-olied zoals het hoort. En dat merk je.

Als gevolg van mijn heupblessure moet ik het nog altijd rustig aandoen. Maar gisteren was ik op de heenweg (met mijn nieuwe fiets) een kwartier sneller dan anders. Een kwartier! Leve de mechaniek!

Ook 's avonds (met tegenwind) boekte ik tien minuten winst.





(10 januari 2011)            Mijn heupblessure evolueert gunstig, en dus ben ik vandaag voor de eerste keer weer met de fiets naar het werk gegaan. Dat was genieten en afzien tegelijk.

Genieten, omdat ik na twee maanden inactiviteit eindelijk kon proeven van het landschap en de lucht. Afzien, omdat mijn goede fysieke conditie helemaal weg was. Bovendien moest ik het rustig aandoen en mocht ik niks forceren.

Resultaat: de rit duurde 1 uur 35 minuten. Voortdurend schakelen om toch maar niet te hard te trappen. Enfin, ook met een slakkegangtje ben ik er geraakt. En het deed ongelooflijk veel deugd. Op de Brusselse ring stond er een grote file. Ik heb eens vriendelijk gewuifd ;-)

Ik mag niks forceren, maar hoop dit jaar toch weer (heel kalmpjes aan) vele fietskilometers te trappen.







Openbaar vervoer     Auto 90 km/h


Terug naar vorig menu

Statistieken:
Online: 288
Vandaag: 1.973
Laatste week: 8.706
Pagina's: 40.733.017
sinds 15 aug 2010