Koolstofdioxide is een gas. Dat kan je toch niet wegen?
Materie kan in vier fasen voorkomen: vast, vloeibaar, gasvormig en plasma. De eerste drie fasen kennen we uit het dagelijkse leven. Neem bvb. water:
dat is ijs (vast), vloeistof of
gas (waterdamp).
Van
koolstofdioxide kennen we de gasfase maar ook de vaste fase is velen niet onbekend.
Het is het fameuze "droge ijs". Maar om de concentratie aan koolstofdioxide in de atmosfeer te meten, is het onverstandig om er eerst droog ijs van te
maken. We kunnen de hoeveelheid koolstofdioxide in de dampkring meten met behulp van een spectroscoop. Dat levert ons de concentratie
(in deeltjes per miljoen - ppm). Uit de scheikunde weten we hoeveel één koolstofdioxide-deeltje weegt, en dan is de berekening gauw gemaakt.
Sinds de industriële revolutie is de concentratie aan koolstofdioxide geleidelijk gestegen. In 1958 begonnen de metingen op Mauna Loa in Hawaii. Toen
bedroeg de concentratie 314 ppm. In 2020 was dat al 413 ppm. In 2024 maten we 425 ppm.
Omdat koolstofdioxide
een broeikasgas is dat de warmte als het ware vasthoudt, moet de concentratie naar
omlaag. En precies daarom heeft de Europese Commissie aan België
gevraagd om tegen 2030 zo'n 55% minder broeikasgassen uit te stoten in vergelijking met 1990.
Enkele voorbeelden. Een dieselauto die 10.000 km per jaar rijdt, brengt ongeveer 1,5 ton koolstofdioxide in de lucht. Het verbranden van 2.000 liter
stookolie veroorzaakt ongeveer 5 ton koolstofdioxide.
Nog andere vragen?
Statistieken:
Online: 33
Vandaag: 1.073
Laatste week: 7.457
Pagina's: 40.718.591
sinds 15 aug 2010